Każdy pragnie zaznać miłości, niektórzy głupcy myślą że miłość to czułe słówka spacery i inne tym podobne duperele. Jednak jest również druga grupa która dobrze wie że największe skupisko miłości można znaleźć właśnie w burdelu.  Jak można się domyślić do tej grupy zaliczały się krasnoludy elfy a także jakaś mroczna postać. Właśnie mieli się oni porozchodzić do różnych pokoi, kiedy nagle wyskoczyła burdelmama a za nią dwoje zamaskowanych osobników. Można się było domyślić że chcą ją zabić bo obydwoje mieli wyciągnięte noże.

Gongard przechodząc obok burdelu usłyszał krzyk używając topora zniszczył drzwi wejściowe i wbiegł do środka gdzie ujrzał atakowaną kobietę jednak czekał na reakcje gości....

Sarakiel był bezbronny - nie mając pojęcia, co robić, zdecydował się zamknąć w szafie, stojącej tuż obok niego. "Tamci sobie poradzą..."

Belegund tym razem nie miał miecza ani łuku, tylko mały elficki sztylet - Powienien starczyć na tą dwójkę- pomyślał na głos i rzucił się na napastników.

Hoho, sex a wcześniej udupienie kilku kolesi brzmi super... Tylko po co oni chcą ją zabić? - rozmyślał ukojony Rekiu. Wtem uświadomił sobie, że potrzebna jest interwencja i ledwo mając siłę do utrzymania równowagi rzucił się na napastników w sposób zmuszający ich do... przewrócenia się. Następnie wstał wywinął młotem i rozpoczęła się walka.

Gongard widząc że niektórzy klienci ruszyli do walki przyłączył się do ataku.

Wtem Rekiu mocnym uderzeniem walnął jednego z nożowników w twarz. Zęby i krew latały po pokoju a chłop padł ze złamaną szczęką.

Belegund szybkim ciosem w klatkę piersiową wykończył drugiego przeciwnika. -Czego oni od Ciebie chcieli? - zwrócił się do kobiety.

Kimmuriel słysząc odgłosy walki natychmiast pobiegł w tamtą stronę. Pech chciał że walka toczyła się w burdelu - a to nie miejsce dla drowa. Po pierwsze: nikt nie chce mrocznego elfa w takim, typowo ludzkim, miejscu. Po drugie: "niedrowie" kobiety dla Kima były po prostu iblith... Kiedy wbiegł do budynku było już po walce, dwóch zakapturzonych, barczystych mężczyzn leżało w kałuży krwi, a burdelmama dziękowała jakiemuś faerie i krasnoludom, z których jeden miał z ciekawą fryzurę na głowie...

Rodley podbiegł do obrońców i przyłączył się do przesłuchań burdelmamy.

Wtem Rekiu dobiegł do szafy w której chował się jeden elf. Wyciągnął go szybkim ruchem, rzucił na ziemie i spoliczkował za tchórzostwo.

Po zabiciu agresorów, burdelmama podziękowała wszystkim za pomoc i zaczęła błagać o zlitowanie. Oprawcy porwali wszystkie dziwki i uwięzili je w niedalekim lesie. Obiecała że jeśli uda im się je wyzwolić to sowicie ich wynagrodzi. Będą mieli do wyboru albo pełną sakiewkę złota albo dożywotni karnet wstępu.

Kim podszedł do grupki i uważnie przysłuchiwał się rozmowie - w końcu to mogła być kolejna okazja, by komuś pomóc i przy okazji zarobić...

,,Biedne panienki pomyślał'' -Gongard a po chwili dodał- panowie zbieramy się?!

Myśląc o karnecie Rekiu od razu zgłosił się na ochotnika. Po chwili już ubrany biegł do lasu, lecz pomyślał, że byłoby to nie fair w stosunku do innych "braci miecza", więc poczekał pod Burdelem.

-Chętnie pomogę

-To chyba najdziwniejsze zadanie, z jakim się spotkałem. Ale oczywiście idę.

-A więc dobrze kryjówka tych bandytów znajduję się w nieznanej mi odległości od południowej bramy bynajmniej w tym kierunku uciekali ci zbóje z moimi dzieczynkami - rzekła burdelmama - reszta zależy od was
Tym sposobem półelf, dwoje krasnoludów i drow znaleźli się przy południowej bramie.

no panowie proponuje iść w dwójkach dwóch na zwiad dwóch z tyłu jako że panowie elf i drow są zwinniejsi od nas niech oni idą przodem. - Zaproponował Gongard

- A więc ruszamy przyjaciele? Czy może najpierw wypijemy? - zapytał drow mając nadzieje na zyskanie sobie przychylności krasnoludów.

- Wy możecie iść się napić, ja muszę wrócić po swoją broń.

No panie drowie począł mówić Rekiu grzebiąc w torbie - coś tu się znajdzie. Po chwili wyciągnał miód i wręczył go Drowowi oraz Gongardowi. W jednej ręce trzymając młot a w drugiej miód począł iść za elfem.

Zaiste dzięki Ci waść za miód uraczę swoje podniebienie czymś pysznym- i począł sączyć miód. - jak myślicie ilu jest porywaczy?

Oby nie więcej niż dziwek bo już nie będzie "nówka nie śmigana"...

Mam coś mocniejszego - wyciągnął z małej torby podróżnej 2 butelki lekko żółtego płynu - destylowane w podziemiach, z ogromnych grzybów, bardzo mocne, ale odurzenie szybko mija, więc nie będziemy musieli czekać, żeby zacząć misje ratunkową.

ohoho a cóż to za popijawa następnym razem ja panów czymś uraczę, ale zaraz...proszę o to suszona  dziczyzny pyszna sprawa- podał przyjaciołom kawałki mięsa.

Wole miodek panie Drowie ale po powrocie możemy kulturalnie przysiąść nad gorzałą. Pana Krasnoluda też zapraszam. Kulturalna napitka, a potem noc z karnetem powiedział uśmiechnięty Rekiu :)

-Panowie, napiliśmy się, zjedliśmy, teraz czekamy na tego faerie...

Po chwili Belegund wrócił, uzbrojony w miecz i łuk. -Teraz już chyba nigdy nie będę się z nimi rozstawał.

no poszli !

Drużyna ruszyła gościńcem. Po paru minutach usłyszeli coś niepokojącego. Nagle z gąszczu wyskoczyła cała wataha wilków i kierowała się prosto w ich stronę. Na oko było ich około tuzina w tym jeden wielki biały wilczur najwyraźniej przywódca stada.

Belegund napiął swój łuk. -Nie damy rady ich ominąć. Do broni! - krzyknął.

Kim, nie czekając na reakcje towarzyszy, szybkim ruchem wyciągnął sztylet z cholewy buta i rzucił w najbliższego wilka - trafił, ale zanim sztylet dosięgnął celu  drow był już gotowy do walki z sejmitarem w ręku.

Rekiu wyszedł na drzewo. Po chwili olśniło go i zaczął podpalać szyszki. Następnie rzucał nimi w wilki, które zaczynały płonąć niczym pochodnia.

Mam nadzieję, że nie zagryzły panienek...

Gongard chwycił za topór rzucił się na ścieżkę i przejechał brzuchem za ogon największego wilka a kiedy ten się odwrócił rozpłatał mu szczękę ten padł skowycząc następnie zrobił szybki jak na niego unik i zarąbał wilka który chciał go ugryźć, wtem jeden z wilków ugryzł go w nogę ten wkurzony wypuścił topór i małym mieczykiem zasztyletował go.

Rekiu chodź na dół ! Pobaw się z nami!- zawołał Gongard

Pozostałe wilki uciekły w gąszcz po drugiej stronie gościńca. Drużyna wywnioskowała że coś musiało je spłoszyć skoro odważyły się wysunąć na drogę. Dlatego udali się w tę stronę i po dziesięciu minutach dotarli do obozowiska ludzkich bandytów. Niestety było ich dwa razy więcej niż bohaterów, a ponadto przy ognisku siedział wielki ork .

- Mam plan, posłuchajcie. Elfie, przygotuj łuk, ja otoczę cały teren kulą ciemności, Ty wysrzelasz ich kiedy nic nie będą widzieć i załatwione, gotowy? - zaproponował Kim

Gongard, miodku?

a my?? - zapytał zniecierpliwiony Gongard- Zawsze chętnie Rekiu może dziczyzny?

Kiedy elfowi skończą się strzały to usunę kule ciemności i wybijemy ich resztki, pasuje?

-Z ludźmi damy sobie radę, ale co z orkiem. Jakieś pomysły, panowie ?

Jak najbardziej za. Wtem Rekiu rozsiadł się w odległości kilkunastu metrów od elfa i drowa i wyciągnął miód. Zajadając mięso i popijając miodem zastanawiał się jak zabić orka.
.
.
.
Moge rzucić na niego klątwę omamiającą, a następnie go zabić.

Owszem !- potwierdził Gongard po czym usiadł obok Rekiu i zagryzał po cichu mięsiwo...

-No to plan mamy ustalony. Działaj, Kimmurielu.

-Teraz - wykrzyknął drow zakrywając obóz orków nieprzeniknioną kulą ciemności.

Ludzie zaskoczeni nagłym atakiem i dodatkowo niemogący atakować byli wyjątkowo łatwym celem. Belegund wyjął łuk i po chwili rozległy się krzyki umierających przeciwników. - Do boju, krasnoludzi!

Rekiu wstał. Mamrocząc coś podnosem zataczał kręgi na ziemi i w ciągu ułamka sekundy jego ręce schyliły się ku prawemu biodru, a następnie rozprostowały się z głośnym krzykiem a z dłoni wyleciały smugi zielono-czerwonego światła trafiając orka, który zaczął coś bełkotać i zataczać się po obozie.

Gongard zobaczył co się dzieje z orkiem i chwyciwszy za topór podbiegł do niego pomiędzy trupami ludzkimi i unikając dość niemrawego ciosu orka wbił mu topór między żebra, jednak wielkie monstrum nie od razu padło musiał powtórzyć uderzając ponownie. Ork padł po czym Gongard ruszył na niedobitków.

W tym czasie Rekiu wyciągnął mandolinę. Zaczął grać skoczną i zabawną melodie gdy Gongard biegał i dobijał potykając się o trupy.

-Po wszystkim, uwolnijmy te kobiety i pożegnajmy się... Pieniądze podzielcie między siebie, ja ich nie potrzebuje...

Gongard usłyszawszy muzykę zaczął śpiewać: szło się na wroga z toporem w dłoni kto nie z nami ten się nas boi

Drużyna uwolniła dziwki i razem udali się z powrotem do miasta. Po odprowadzeniu dziewczyn do burdelmamy pozostało im tylko wybrać dla siebie najodpowiedniejszą nagrodę.

Poproszę pieniądze jeśli można te panienki są za wysokie dla mnie....

Po powrocie do burdelu Rekiu poprosił o karnet a następnie zgodnie z umową zaprosił do siebie drużynę, aby oblać udaną akcję.

Po chwili namysłu Belegund zdecydował się na dożywotni karnet."Pieniądze nie są mi na razie potrzebne"- pomyślał.

Belegund Rekiu i Gongard udali się do karczmy na gorzałkę, gdzie zastali już prawie zalanego paladyna Atrama
KONIEC